الکتروفیزیولوژی  از نظر لغوی الکتروفیزیولوژی از نظر لغوی حاصل ترکیب دو کلمه الکترو به معنی برق و فیزیولوژی به معنی  شناخت عملکرد اندام زنده می‌باشد.

فعالیت الکتریکی برای عملکرد طبیعی رخی اندام‌ها مثل سیستم عصبی و قلب و عروق اهمیت ویژه‌ای دارد.

علم الکتروفیزیولوژی قلب فعالیت  الکتریکی در این اندام را بررسی می‌کند.

قلب یک پمپ ماهیچه‌ای است که فعالیت انقباضی آن با تحریک خود به خودی الکتریکی در  یک حفرات بالایی قلب یعنی دهلیز راست آغاز شده و پس از انتشار جریان برق از دهلیزها به بطن‌ها توسط یک سیستم هدایتی(به عبارتی شبیه یک نوع سیم کشی برق)

کامل می‌شود.

اختلال در این سیستم الکتریکی می‌تواند باعث ضربان قلب کند تند یا نامنظم شود که تظاهر آن در بدن انسان به صورت احساس تپش قلب ، سرگیجه، از دست رفتن هوشیاری(سنکوپ) یا حتی مرگ ناگهانی باشد.

به متخصصین قلبی که یک دوره تکمیلی یک و نیم تا ۲ ساله را در حوزه تشخیص و درمان اختلالات سیستم الکتریکی قلب(آریتمی‌های قلبی) گذرانده است فلوشیپ الکتروفیزیولوژی (الکتروفیزولوژیست) می گویند. به عبارت دیگر ایشان فوق تخصص آریتمی‌ها(بی نظمی های قلبی) می‌باشند.

  کارمتخصص الکتروفیزیولوژیست قلب  تشخیص و درمان ‌بی نظمی‌های قلبی ، سنکوپ و پیشگیری از مرگ ناگهانی به علت بی نظمی های قلبی می باشد.

با توجه به اینکه الکتروفیزیولوژیست قلب ک کار فوق تخصصی را انجام می‌دهد بهتر است در صورت بروز علائم قلبی مثل تپش قلب، ضربان قلب خیلی تند یا خیلی کند، احساس ضربان نامنظم، از هوش رفتن ناگهانی و کوتاه مدت(سنکوپ)، سابقه ای از ایست قلبی که با احیای قلب و ریه نجات پیدا کرده اید یا سابقه مرگ ناگهانی در یکی یا بیشتر از اعضای خانواده به متخصص قلب مراجعه کنید تا ایشان پس از بررسی های اولیه شما را به الکتروفیزولوژیست ارجاع کنند.

«ریتم» یعنی نظم و ترتیب و ترکیب حرف«آ» در ابتدای کلمه با «ریتمی» به معنی بی نظمی می باشد.

قلب انسان در حالت طبیعی با فواصل منظم و تعداد قابل قبول مثلاً در حال استراحت ۷۲ ضربان در دقیقه می‌زند.

اگر این نظم طبیعی به هم بریزد یعنی ضربان قلب به طور غیر عادی تند یا کند یا نامنظم شود به این حالت آریتمی قلبی گفته می‌شود.